انتخاب سیستم تهویه مطبوع از مسائل مهم و بنیادی کیفیت ساخت و ساز به شمار میآید که میتواند باعث موفقیت یا شکست یک پروژه شود. در حال حاضر انواع مختلفی از سیستم تهویه مطبوع با کاربری متنوع و قیمت متفاوت تولید و عرضه میشوند. نوع سیستم تهویه مطبوع میتواند بسته به عوامل مختلفی مانند نوع سیستم، تأسیسات سرمایش و گرمایش، و میزان آسایش و مصرف انرژی دستگاه انتخاب شود. درمجموع انتخاب نوع سیستم تهویه مطبوع باید از بین دو دسته زیر انجام شود:
انواع سیستم تهویه مستقل عبارتاند از:
بهترین مکان برای نصب کندانسور در سیستم تهویه مطبوع مستقل در ساختمانهای چهار تا 5 طبقه پشت بام است. در ساختمانهایی که تعداد طبقاتشان بیش از 5 باشد معمولاً کندانسور را روی تراس نصب میکنند. از مشکلات نصب کندانسور روی تراس اشغال فضا، تولید سروصدا و گرما برای ساکنین است.
سیستم تهویه مطبوع مرکزی یعنی تأمین سرمایش و گرمایش تمام واحدها و اتاقها در یک ساختمان با استفاده از یک سیستم. مهمترین مزیت سیستم تهویه مرکزی کاهش قابل توجه مصرف برق در تمام واحدها و بهرهمندی از سطح آسایش بهتر برای ساکنین است. ضمن اینکه حذف کندانسورها در سیستم تهویه مرکزی، روی زیبایی معماری بنا تأثیر میگذارد؛ مهمتر اینکه دیگر فضای تراس ساختمانها به اجبار اشغال نمیشود. با استفاده از سیستم تهویه مرکزی در ساختمان میتوان ظرفیت پستهای برق، تابلو برق، کابل کشی، و کنتور برق واحدها را کمتر کرد. میانگین طول عمر مفید سیستم تهویه مطبوع مرکزی 30 سال است که باعث میشود سیستم مرکزی برخلاف سیستم تهویه مطبوع مستقل اقتصادی و مقرون بهصرفهتر باشد. از سیستمهای تهویه مطبوع مرکزی که در ساختمانها استفاده میشوند میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
سیستم تهویه مطبوع مرکزی محاسن مختلفی دارد که برخی از آنها عبارتاند از:
سیستم VRF در مقایسه با چیلر و فن کویل حدوداً 45 درصد هزینه اولیه بیشتری برای خرید تجهیزات و اجرای لوله کشی دارد. هزینه نگهداری و تعمیر سیستم VRF نیز در مقایسه با چیلر و فن کویل بسیار بیشتر است چراکه VRF از تکنولوژی جدیدی بهره میبرد و معمولاً سرویسکاران هنوز تجربه کافی برای تعمیر این سیستم را ندارند، بعلاوه اینکه تعداد کندانسورها در VRF زیاد است و هزینه خدمات و قطعات یدکی آن نیز بسیار بیشتر است.
هزینه لوله کشی برای سیستم مرکزی VRF تقریباً 40 درصد قیمت تجهیزات نصبشده محاسبه میگردد که درواقع جزو هزینههای اولیه است. از نقاط ضعف سیستم مرکزی VRF میتوان به استفاده از رایزرهای زیاد با لوله کشی مسی بین طبقات مختلف تا پشت بام، استفاده از تعداد بالای کندانسور روی پشت بام یا محوطهها و موضوع جانمایی این کندانسورها اشاره کرد. مهمترین مزیت VRF هم این است که این سیستم تهویه مرکزی نیازی به آب ندارد.
چیلرها به دو نوع آب خنک (آبی) یا هوا خنک (هوایی) تولید میشوند. برج خنک کننده، پمپ و مدار گردش اجزای چیلر آب خنک هستند که نگهداری و فضای قابل توجهی میطلبند. نقطه ضعف اصلی چیلر آبی، مصرف بالای آب به خاطر فرایند سرمایش تبخیری است. بهطوریکه در حال حاضر بیشتر کشورهای صنعتی مناطق خشک کمتر از چیلر آب خنک استفاده میکنند و به خاطر صرفهجویی در مصرف آب، چیلرهای هوایی محبوبیت و کاربرد بیشتری دارند. سیستم تهویه مرکزی چیلر و فن کویل به خاطر هزینه لوله کشی 20 درصدی نسبت به قیمت تجهیزات نصبشده انتخاب مقرون بهصرفهتری نسبت به سیستم مرکزی VRF هستند. چیلرهای هوا خنک را روی پشت بام یا در محوطه ساختمان نصب میکنند و معمولاً به نسبت VRF با تعداد زیادی کندانسور فضای کمتری را اشغال میکند، مصرف آب ندارد و فقط یکبار آبگیری میشود. نکته مهم دیگر این است که چیلر و فن کویل در مقایسه با سیستم تهویه مطبوع مرکزی VRF هزینه تعمیر و نگهداری کمتری دارند.
درمجموع با توجه به مقایسه، مزایا و معایب هرکدام از این دستگاههای سیستم تهویه مرکزی میتوان گفت که در ساختمانهایی که زیربنای بیشتر از 4000 متر مربع دارند بهترین و مقرون بهصرفهترین سیستم تهویه مرکزی، سیستم چیلر و فن کویل خواهد بود چرا که:
2 دیدگاه
مطلب خوبی ارائه دادین خدا قوت من خودم کولر گازی رو ترجیح میدم.
https://kerman-niroo.ir/
ممنون از مقایسه خوبی که انجام دادین.
با توجه به طول عمر بالای سیستم تهویه مطبوع مرکزی به نظرم برای استفاده در ساختمان های عمومی مانند خوابگاه های دانشجویی بسیار مناسب تر است.
البته همونطور که اشاره شد هرکدام مزایا و معایب خاص خودشون رو دارن…