امروز میخواهیم در مورد طریقه نصب دیگ آبگرم صحبت کنیم. ابتدا باید با دیگ آبگرم و ویژگیهای آن آشنا شده و سپس نکات لازم در مورد نصب آن را فرا بگیریم. همچنین در مورد مزایا و معایب استفاده از این سیستم و به طور کلی سیستم حرارتی مرکزی برای تامین گرمایش محیط صحبت می کنیم. کاربردهای این دستگاه نیز یکی دیگر از مواردی است که قصد بررسی آن را داریم. پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
به زبان ساده، دیگ آبگرم یک دستگاه گرمایشی دارای مخزن است که وظیفه تامین گرمایش محیط را به عهده دارد. نحوه کار این دستگاه ها به این صورت است که ابتدا ترموستات کاهش دما را حس کرده و دیگ را با استفاده از یک سوخت معین مانند نفت و یا گاز روشن می کند. انرژی حرارتی حاصل از سوختن این سوخت، به آب درون دیگ منتقل شده و دمای آن را بالا می برد. حال این آب توسط پمپ دستگاه به حرکت درآمده و از طریق سیستم های انتقال دهنده ( رادیاتورها ) به گردش در می آید.
این آب در طول مسیر دمای خود را از دست داده و با دمای کمتر به مخزن دستگاه باز می گردد. در این جا دیگ مجددا دمای آب را بالا برده و آن را به سمت محل مد نظر ارسال می کند. این فرآیند تا زمانی که دمای محیط به حد مطلوب و تنظیم شده برسد ادامه پیدا می کند. در این مرحله ترموستات فعال شده و دیگ را خاموش می کند.
همه دیگ های آبگرم دارای چهار جزء اصلی هستند: مشعل، محفظه احتراق، مبدل حرارتی و سیستم کنترل. اجزا فرعی دیگری مانند : ترموستات، شیر هوا گیری و شیر اطمینان هم در ساخت این دستگاه ها به کار برده می شوند که در ادامه به بررسی هر یک بصورت جداگانه پرداخته و ویژگی ها و وظایف هر کدام از این قطعات را تشریح می کنیم.
وظیفه مشعل مخلوط کردن هوا و سوخت به نسبت بهینه برای احتراق کامل و کارآمد است. همینطور این قطعه وظیفه ایجاد احتراق را به عهده دارد. مشعل های روغنی معمولا از یک مشعل فشار قوی کششی استفاده می کنند. مشعل های گازی میتوانند از فن های فشار قوی یا فن های طبیعی برای انتقال گاز از طریق یک سری منافذ استفاده کنند.
رایجترین سوختها در دیگ های آبگرم امروزی سوخت های فسیلی مانند گاز طبیعی و نفت هستند. زیرا این سوخت ها به طور گسترده در دسترس بوده و به راحتی تهیه می شوند. در گذشته، سوختهای جامد مانند ذغال سنگ و چوب رایجترین سوختها بودند، زیرا به آسانی در دسترس بوده و به راحتی تهیه می شدند. امروزه به دلیل مقادیر بالای گوگرد موجود در ذغال سنگ و آلودگی ناشی از احتراق آن، این سوخت محبوبیت خود را از دست داده است. چوب به دلیل پایداری بالای خود، توانسته است محبوبیت خود را حفظ کند.
گرمای تلف شده حاصل از فرآیندهای دیگر مانند اگزوز توربین می تواند به عنوان منبع گرمایش به جای سوختن سوخت در دیگ استفاده شود. منبع دیگری از انرژی که توانسته به محبوبیت خوبی برسد، برق است. آب گرم تولید شده توسط دیگ برقی هیچ گاز گلخانه ای در محل تولید نمی کند. نکته این است که برق را می توان از منابع 100٪ تجدید پذیر تولید کرد.
احتراق به سه جزء سوخت، اکسیژن و گرما نیاز دارد. برای کنترل موثر دیگ، هر سه مورد باید کنترل شوند. نحوه سوختن سوخت برای مطابقت با موارد مورد نیاز فرآیند حفظ دمای دیگ، نیازمند کنترل است. میزان اکسیژن برای ایجاد احتراق کامل سوخت کنترل می شود. اگر اکسیژن کم باشد، سوخت بصورت ناقص سوخته و در نتیجه انواع آلودگی ها از جمله مونوکسید کربن ایجاد شده و سوخت هدر می رود. از طرفی وجود اکسیژن زیاد نیز باعث هدررفت انرژی می شود.
دمای بالای شعله، همچنین باعث واکنش نیتروژن با اکسیژن و ایجاد اکسیدهای نیتروژن می شود که به آن NOx می گویند. دمای شعله را می توان با چرخش مجدد بخشی از گاز دودکش و مخلوط کردن آن با هوای احتراق ورودی کنترل کرد. این امر باعث کاهش اکسیژن موجود در فرآیند احتراق می شود. گاز چرخشی گرما را از فرآیند احتراق نمی گیرد زیرا از قبل داغ است.
این فرآیند معمولا در یک محفظه احتراق در دیگ اتفاق می افتد. این بخش از دیگ، اغلب به عنوان کوره نیز شناخته می شود. دیوارهای محفظه احتراق نیز سطوح مبدل حرارتی برای دیگ های آبگرم داخلی هستند. منبع گرما همچنین می تواند از منبعی خارج از دیگ باشد. گرمای یک توربین احتراق یا گرمای هدر رفته از یک فرآیند را می توان به دیگ هدایت کرد. اینها نمونه هایی از منابع گرمای خارجی هستند.
هدف مبدل حرارتی در دیگ بخار انتقال حرارت تولید شده از احتراق سوخت به آب و سپس انتقال این آب گرم از طریق لوله کشی به رادیاتور است. هوای داغ حاصل از احتراق و بخش های مصرف نشده هوا، پس از عبور از انتهای محفظه شعله، از کانال های تبادل حرارتی باریکتر عبور می کنند و گرما از طریق همرفت و رسانایی منتقل می شود. به بیان سادهتر، مبدل حرارتی مهمترین جزء در دیگ بخار است. از بسیاری جهات، نقش مبدل حرارتی شبیه موتوری است که در داخل اتومبیل شما قرار دارد.
همه دیگ های آبگرم برای عملکرد ایمن و کارآمد به کنترل سه عنصر اساسی نیاز دارند: جریان آب، جریان هوا و جریان سوخت. سطوح تبادل حرارت دیگ های آب گرم باید با آب در تماس باشند تا از گرم شدن بیش از حد سطح تبادل حرارت جلوگیری شود. برای اطمینان از این امر به سنسورهای سطح پایین آب نیاز است. سوخت و هوا به طور هماهنگ کنترل می شوند، اما مقدار سوخت تحویلی تابعی از ورودی حرارتی مورد نیاز برای کنترل دمای دیگ است. در ادامه هوا نیز برای بهینه سازی فرآیند احتراق کنترل می شود.
دیگ آبگرم یکی از مهمترین تجهیزات در هر موتورخانه ای می باشد و عملکرد صحیح کل سیستم گرمایش، با عملکرد بهینه و مناسب این قطعه ارتباط مستقیم دارد. تعیین محل مناسب برای نصب دیگ آبگرم، یکی از مواردی است که در هنگام نصب این دستگاه ها اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر محل مناسبی برای نصب دستگاه انتخاب نشود، ممکن است در عملکرد صحیح آن اختلال ایجاد شده و بازرسی و تعمیر آن با مشکلاتی روبرو شود.
به همین جهت نیاز است که در مراحل نصب و راه اندازی این دستگاه، تمام قوانین و نکات و الزامات ایمنی بطور کامل و دقیق رعایت شوند. همچنین لازم است که تست های فنی با دقت روی دستگاه انجام شده و از صحت عملکرد آن اطمینان حاصل شود. بهتر است اطراف دستگاه فضای خالی کافی برای بازرسی های بعدی و همچنین عملکرد درست مشعل وجود داشته باشد.
وجود هوای کافی و مورد نیاز در اطراف مشعل یک مورد ضروری برای کارکرد صحیح دستگاه می باشد. بنابراین در هنگام نصب دیگ آبگرم باید فضای کافی در اطراف دیگ و تجهیزات وابسته به آن در نظر گرفته شود تا اپراتور بتواند به تمام قطعات و تجهیزات دیگ دسترسی کامل داشته باشد تا در هنگام نصب و یا تعمیر با مشکل مواج نشود.
در مبحث چهاردهم این مقررات نکات مهمی در مورد طریقه نصب دیگ آبگرم بیان شده است که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم. اولین نکته مطرح شده در این مبحث در مورد ضرورت استفاده از دستورالعمل های شرکت سازنده در نصب و جایگذاری دستگاه می باشد. همچنین در این مبحث ذکر شده که دستگاه باید روی یک فوندانسیون مسطح و مقاوم نصب شود تا بتواند وزن دستگاه را تحمل کند و وزن دستگاه بصورت یکسان روی آن توزیع شود.
بر طبق این مبحث در هنگام نصب دیگ آبگرم، در صورت وجود لرزش در پایه های دستگاه، باید از لرزه گیر مناسب استفاده شود و دستگاه باید بطور مقاوم و مطمئنی به اجزاء سازه ساختمان وصل شده و به خوبی مهار شود. همچنین تنظیم و تست سیستم کنترل دستگاه هنگام نصب الزامی است. همچنین موتورخانه باید به کفشوی های مناسب مجهز باشد.
در شکل زیر کمترین فضای لازم برای دسترسی به دستگاه، بدون در نظر گرفتن سایر قسمت ها مانند دودکش و یا مخازن آن، نشان داده شده است. اگر هماننطور که در شکل نشان داده شده، نیاز است که دو یا چند دیگ نصب شوند، نقشه موتورخانه باید بر اساس اندازه های بزرگترین دیگ تعیین شود. همچنین ارتفاع محل نصب دیگ آبگرم، باید بر اساس قوانین و مقررات ملی ساختمان طراحی شود.
به طور کلی دیگ ها و حتی دیگ های آبگرم چدنی یک وسیله بسیار مهم در سیستم تامین گرمایش ساختمان ها به شمار می آید. این وسیله مکانیزم عملکرد خاصی داشته و دارای بازدهی بسیار بالایی می باشد. افراد برای نصب این دستگاه باید دارای تجربه و تخصص خوبی باشند. اگر این توانایی و تجربه را ندارید پیشنهاد می کنیم با مراجعه به وبسایت ما اطلاعات بیشتری در زمینه نصب دیگ آبگرم و نکات و روش های آن کسب کرده و از مشاوره و راهنمایی های همکاران ما بهره ببرید.