دستگاه هواساز و فن کویل هر دو جزئی از سیستم تهویه مطبوع هستند. این دو دستگاه در ظاهر شبیه به هم هستند و معمولا با هم اشتباه گرفته می شوند اما در واقع این دو دستگاه با هم متفاوت بوده و با کمی دقت به راحتی قابل تشخیص هستند. در ادامه به کنکاش ویژگی های این دو دستگاه به صورت جداگانه پرداخته و سپس تفاوت های آن ها را بررسی می کنیم. پس این مقاله جالب و خواندنی را از دست ندهید.
تهویه مطبوع یکی از شاخه های علوم مهندسی و به طور مشخص مهندسی مکانیک است که به بررسی شرایط هوای مناسب و دلپذیر و عوامل موثر بر آن می پردازد و همینطور راهکارهایی برای رسیدن به اینگونه از هواها ارائه می دهد. وظایف اصلی یک سیستم تهویه هوا عبارتاند از: کنترل سرعت هوای محیط، نابود کردن بوهای ناخوشایند و گازهای سمی محیط، کنترل رطوبت موجود در هوا و همینطور تامین هوای مطبوع و دلنشین.
مهمترین قسمت های یکی سیستم تهویه مطبوع شامل موارد زیر می باشد : پمپ ها که می توانند سیال را به حرکت درآورند، هواکش و فن ها که وظیفه عبور دادن جریان هوای سرد یا گرم را دارند، کویل ها که محل مبادله جریان هوا هستند و رطوبت گیر که دمای هوا را سرد کرده و باعث می شود رطوبت به شکل قطرات ریز آب از هوا جدا شود.
دستگاه ها و سیستم هایی که برای این اهداف در سیستم تهویه مطبوع استفاده می شوند، دستگاه های تهویه مطبوع نام دارند که انواع مختلفی داشته و هر کدام کاربرد مخصوص و همچنین ویژگی های منحصربفردی دارند. دستگاه هواساز و فن کویل نیز دو مورد از این دستگاه ها هستند که در ادامه به بررسی مشخصات آن ها می پردازیم.
واحد انتقال هوا که با نام دستگاه هواساز شناخته می شود، دستگاهی است که برای تهویه و گردش هوا به عنوان جزئی از سیستم تهویه مطبوع استفاده می شود. هواگیر به کانال متصل می شود که به نوبه خود، هوای مطبوع (و گرم یا سرد شده) را در سرتاسر ساختمان قبل از بازگرداندن آن به هواساز پخش می کند. انواعی از دستگاه هواساز نیز وجود دارند که بدون نیاز به کانال کشی، هوا را مستقیما به داخل ساختمان و یا خارج از آن هدایت می کنند.
سه نوع اصلی از یک دستگاه هواساز وجود دارد. واحدهای ترمینال که فقط شامل یک فیلتر هوا و دمنده و همچنین دمپر هستند. واحدهای هوای سازنده که هوای بیرون را به جای هوای داخل بازچرخانی می کنند و واحدهای پشت بام که هواگیر این دستگاه ها برای استفاده در فضای باز طراحی شده و بر روی پشت بام ها قرار می گیرند.
با توجه به اینکه بسیاری از ساختمانهای جدید از عایق های زیادی استفاده می کنند تا میزان خروج گرما را کاهش دهند، هوای ساختمان به احتمال زیاد کهنه شده و برای مدت طولانیتری باقی میماند. این هوای کهنه نه تنها برای افراد، بلکه برای بافت ساختمان نیز خطرناک است. یکی از مزیت های اصلی دستگاه هواساز، این است که باعث گردش هوا در ساختمان شده و هوای کهنه را نیز عوض می کند. همچنین این دستگاه هوای ورودی ساختمان شما را تمیز کرده و حتی رطوبت را تنظیم می کند.
این دستگاه ها نیز یک واحد مستقل از سیستم تهویه مطبوع هستند که شامل یک فن و یک مبدل حرارتی گرمایش یا سرمایش می باشند. آن ها واحدهای کوچکی هستند که به جای گرفتن هوا از خارج، هوا را در یک ساختمان دوباره به گردش در می آورند. این دستگاه ها را می توان با یک سوئیچ دستی یا یک ترموستات کنترل کرد. مدل های کوچکتر این دستگاه ها، گاها ترمینال نامیده می شوند، زیرا می توان آنها را به عنوان دستگاه هواساز کوچک برای اتاق های یک نفره نصب کرد. این واحدها قابلیت نصب بر روی سقف اتاق یا روی زمین را دارند.
یکی از مزایای استفاده از این دستگاه ها این است که هر اتاق و فضایی با هر متراژ و ارتفاع سقفی می تواند از آن ها استفاده کند. بنابراین هر فضایی با هر کاربری اعم از مسکونی، تجاری و اداری می توانند از این سیستم برای تهویه مطبوع خود استفاده کنند. یکی دیگر از ویژگی های مثبت این دستگاه ها، قابلیت جداسازی هوای اتاق ها از یکدیگر است. این سیستم ها از فیلترهای مخصوص کاهش آلودگی صوتی استفاده می کنند که از دیگر ویژگی های مثبت این وسایل کاربردی است همچنین این دستگاه ها عمر و ماندگاری بالایی دارند.
همانطور که قبل ذکر شد این دستگاه ها هر دو بخشی از سیستم تهویه مطبوع هستند. این سیستم ها با این که وظیفه مشابهی دارند ولی در برخی جهات با هم تفاوت هایی دارند که به تعدادی از آن ها اشاره می کنیم. دستگاه هواساز معمولا به یک سیستم تهویه مطبوع مرکزی متصل است در حالی که فن کویل می تواند بصورت خودکار فعالیت کند. به همین دلیل، اغلب از دستگاه هواساز برای تهویه هوای کل ساختمان استفاده می شود. در حالی که فن کویل ها فقط در فضاهای کوچکتر استفاده می شوند.
به دلیل بزرگتر بودن دستگاه هواساز، این سیستم ها معمولا از هوای محیط بیرون استفاده می کنند. بنابراین، هوای بیرون را تصفیه می کنند و با استفاده از مجاری مخصوص آن را به داخل محل مورد نظر انتقال دهد در حالی که یک سیستم فن کویل برعکس فقط هوای داخل را به گردش در می آورد. دومی معمولا هیچ مجرایی ندارد و به همین دلیل است که از نظر اندازه کوچکتر است و فقط از یک سیم پیچ ساده و فن تشکیل شده است.
به طور معمول، دستگاه هواساز دارای ویژگی های خاصی است که در سیستم های دیگر وجود ندارد. هواسازها چندین بخش برای گرم کردن مجدد و حتی مرطوب کردن دارند در حالیکه فن کویل ها شامل قسمت هایی از این قبیل نمی شوند. شاید تنها مزیتی که این دستگاه نسبت به دستگاه هواساز دارد این است که به طور کلی، آن ها می توانند رطوبت و آب را نیز مدیریت کنند در حالی که دستگاه هواساز اساسا تنها قابلیت کار با هوا را دارد.
علاوه بر این، هواسازها می توانند چندین فن یا دمنده در سیستم خود نصب کنند. به طور کلی، دمنده های دستگاه هواساز در نقطه ای که کانال ها از آنجا شروع می شوند یا در انتهای ترمینال هواگیر قرار می گیرند. فن کویل ها رویکرد متفاوتی نسبت به دمنده ها دارند. به دلیل اندازه کوچک، فن های آنها معمولا در همان فضای خود واحد قرار می گیرند. نتیجه یک صدای ناخوشایند جزئی است که در اطراف شنیده می شود. این می تواند به عنوان تنها نقص بزرگ این سیستم ها در نظر گرفته شود.
دستگاه هواساز و فن کویل دو نوع مختلف از واحدهای انتقال هوا هستند. فن کویل ها هوای مطبوع را مستقیما به داخل فضا می دمند، در حالی که هواسازها هوا قابلیت تنظیم و توزیع هوا را در فضاهای متعدد دارند. نوع سیستمی که شما نیاز دارید به چند عامل بستگی دارد از جمله اندازه ساختمان شما و تعداد افرادی که می خواهید بتوانید همزمان خنک یا گرم کنید. چنانچه تمایل دارید در مورد این دستگاه ها تفاوت های آن ها بیشتر بدانید، کافیست به وبسایت ما مراجعه کنید.